Inicjatywy

Inicjatywy


Wstęp

Życie w dzisiejszym świecie presji, pośpiechu, zachłanności, lubieżności, kłamstwa, itd, itp... jest bardzo trudne. To świat samsary, świat totalnego pomieszania, stresu i uwikłań. Światło odwiecznej Prawdy, Prawdy która jest niezmienna a nie względna, która niesie ukojenie i zbawienie, to światło dziś niemal zagasło. Tę Boską Prawdę nie zdobywa się na zewnątrz siebie, w świecie odbieranym zmysłami, ani w świecie odbieranym umysłem, ani nawet intelektem. To prawda czystego serca Hiranyagarbha, boski aspekt serca w każdym z nas. Nawet nie chodzi o serce duchowe, czakrę Anahata. Jak odkryć serce Hiranyagarbha, z którego emanuje Jaźń? Jak odkryć Amritę, boską słodycz najwyższej błogości, głęboko schowaną w tym sercu?

Nie jest to coś, o czym można przeczytać, ani coś o czym może ktoś z filmu opowiedzieć, ani też coś co można zrozumieć. Trzeba wpierw się głęboko oczyścić z fałszu kodowanego przez ten świat od wielu żywotów. Trzeba całkowicie zmienić postrzeganie, odtruć i odmanipulować umysł poprzez duchową praktykę i dociekanie wewnętrzne aż osiągnie się niewinność dziecka. Niewinność - tak, ale nie naiwność. Trzeba zdobyć prawdziwą wiedzę o Jaźni pod kierunkiem Mistrza duchowego, który, jako nauczyciel wychwytuje wszelkie nieporozumienia, pułapki intelektu i ucieczki oraz maski przeistoczenia ego w uczniu.

Trzeba praktykować, praktykować i jeszcze raz praktykować pod czujnym okiem Mistrza i co najważniejsze, za jego przykładem. Oświecenie jest tak odmienną percepcją świata, że przykład Mistrza i przebywanie blisko niego, oraz w towarzystwie uczniów jest sprawą kluczową, najważniejszą. Nazywa się to satsang. Tylko tak można osiągnąć sukces. Nie można Oświecenia sobie wymyślić, lub wyobrazić, albo zrozumieć, ale za to łatwo sobie je pomylić z wizjami czy błogością. Oświecenie trzeba zobaczyć samemu jako przykład i poddać się weryfikacji Mistrza, to jak egzamin w szkole. Przykład Oświecenia przemawia tysiąc razy mocniej niż tomy ksiąg i czy setki godzin filmów.

Żyję Oświeceniem na co dzień, w najwyższej błogości, Anandzie, w wolności od czasu, uwarunkowań i pragnień. Może poza jednym najwyższym pragnieniem, aby wszyscy inni się od pragnień oraz cierpienia uwolnili. Na tym polega zasada drogi bodhisattwy. Stąd te inicjatywy. Moją drogę nazywam drogą prema-bodhisattwy, gdyż jest związana ze ścieżką bhakti, wielbienia Boga i nauczaniem Bhagawana Sathya Sai Baby - mojego Mistrza.

Aby się dzielić mym doświadczeniem postanowiłem podjąć szereg inicjatyw  które się mam nadzieję rozwiną i umocnią dla pożytku wszystkich czujących istot:


• Społeczność (sangha) Kailaś.

Pierwszy krok, to zorganizowanie społeczności ludzi o aspiracjach duchowych, którzy chcą się rozwijać duchowo i wydostać się z oceany cierpienia. Dzielę tę grupę na pięć podgrup w zależności od aktywności i aspiracji. są to:
- uczniowie i bliscy uczniowie - związani blisko i ściśle współpracujący. Oni żyją dla rozwoju duchowego.
- wielbiciele - ci, dla których duchowość jest dodatkiem do życia, praktykują, identyfikują się z sanghą ale godzą się na kompromis z doczesnością.
- sympatycy i słuchacze - którzy wciąż krążą, szukają zaczepienia i jeszcze nie chcą się określić. Słuchacze są raczej okazjonalnymi gośćmi sanghi i do niej nie należą.

Sangha jest podstawą wszelkiej działalności i dalszych inicjatyw. Jak na razie rozwija się powoli, ale szczególnie w duchowości pośpiech nie jest wskazany. Tu decyduje jakość.


• Szkoła duchowa „Śakti Marga”.

Szkoła duchowa, to w założeniu nic innego jak całość nauczania wiedzy, duchowych ćwiczeń i warsztatów. Zadaniem szkoły jest skuteczne nauczanie i organizowanie wykładów, warsztatów i obozów wyjazdowych, umożliwienie spotkań ze mną (indywidualnych i ogólnych). Szkoła duchowa skupia wszystkich uczniów, więc jest wewnętrznym kręgiem, który podtrzymuje żywotność sanghi.

Do kierunków nauczania szkoły należą:
- dźńana - nauka wiedzy duchowej na wielu poziomach poznania,
- bhakti, bhadźan - nauka form wielbienia Boga
- dhajana, mantra, dżapa - nauka medytacji, modlitwy i mantr.
- joga - ćwiczenie rozwoju energii wewnętrznej jak Tai-Chi, Chi-Kung, Kokyu-Ho, asany.
- karma joga - rozwój poprzez obowiązek, pracę, rodzinę.
- kamadahana - techniki oczyszczania psychiki z kodów, nawyków itp.
- tapas, sanjasa - nauka o wyrzeczeniu i umiejętności życia wyrzeczonego.
- atma tantra - rozwój poprzez związek partnerski i joga zbliżenia intymnego.
- sewa - służenie swą pracą dla dobra i wzrostu całości sanghi.

Wszystkie te kierunki zebrałem z własnego doświadczenia, jako pomocne na drodze rozwoju, ale też mają swe źródło i oparcie w nauczaniu Bhagawana Śri Sathya Sai Baby.


• Aszram „Tathata Prema Nilayam”

Do aszramu w założeniu należy grupka bliskich uczniów, dla których życie to duchowość i tylko duchowość. Nie koniecznie nieustannie przebywający w aszramie, ale nieustannie przyjeżdżający i wymieniający się. To oni osiągają wyżyny. Oni nieustannie służą i praktykują. To ogień wewnętrzny szkoły duchowej. Kształtują i poszerzają formy działalności dla szkoły duchowej. Formułują i podtrzymują program nauczania. Stają się potem nauczycielami Dharmy.

Być w aszramie to okazja by codziennie praktykować ze mną. Ja jestem u celu i na drodze jednocześnie. Tak postanowiłem, aby pozostać na drodze, by być przykładem praktyki duchowej i służby. Nie ma cenniejszego nauczania jak poprzez przykład. Praktykuję w każdej chwili. A zarazem jestem u celu, pokazując jak żyć w Oświeceniu. Tylko dzięki temu, że znam cel jestem wstanie korygować błędy w uczniu. Inaczej nauczanie by nie różniło się od pomieszczania samsary, od pseudo-duchowego kursu jakich dziś jest zatrzęsienie.

Aszram na razie nie powstał, ale jest taka potrzeba. Aszram to inaczej schronienie, to azyl życia. To mini Satja Juga w tej Kali Judze dookoła. Ci, którym na prawdę zależy na rozwoju i chcą się tak głęboko zaangażować są zawsze mile widziani.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz