Rozważania - 2020.01.22
Dlaczego Bóg Stwarza?
Bóg – Totalność wszystkiego. Zna swą Totalność i poprzez stwarzanie niezliczonych kosmosów materialnych i niematerialnych nie może poznać się bardziej. Skoro tak, to dlaczego stwarza? Dlaczego Oświecony porzuca Oświecenie dla miłości? Dlaczego mądry starzec rodzi się naiwnym dzieckiem? Dlaczego sam Bóg czasem przychodzi na Ziemię? – to wszystko pytania o to samo.
Na tytułowe pytanie odpowiem przez porównanie. Nie wyjaśni to samej miłości, ale pokazuje ideę dlaczego miłość.
Porównajmy Boga do oceanu. Bezbrzeżnego, nieskończonego. W Nirwanie totalnie spokojnego, nieporuszonego. Niewątpliwie ocean bezbrzeżny jest nieskończony, ale tylko w swym zasięgu. Zna totalność zasięgu swego i zna swoją głębię najgłębszą. Jednak tajemnicza granica wysokości jest jaka jest. Wody choćby wokół całej planety, bo bez brzegów, jest tyle ile jest i nie sięgnie wyżej, skoro wody nie ma więcej.
Filozof, co gada o rzeczach których nie widział, może podać pomysł by przelać się na jedną stronę, pod górę włażąc na siebie samego. Praktyk powie, że piasek się utrzyma, dla wody to niemożliwe. Fizyk jednak, co nauki poznał dogłębnie, powie: nie szkodzi, znam dynamikę wody. Falę wystarczy wytworzyć i choć się nie ostanie w miejscu jednym, to przy pewnej fali częstotliwości ocean się rozhuśta na niebywałe wysokości.
Tak właśnie jest. Ocean nie może zmienić swego poziomu wody, ale mimo to falą może sięgać znacznie wyżej.
Sam Boski Ocean ze statyką swojej głębi aż do poziomu wody jest symbolem Świadomości Statycznej – męski aspekt Boga – Boskiego Ojca, Siwy. Tak poznaje się ocean tylko do poziomu wody. Fala to dynamizm. To dynamiczny żeński aspekt Boga, Boskiej Matki, Siakti. I choć fale stworzenia to ¼ Boskiej Głębi oceanu, to jednak daje poznanie poza granice zwykłego poziomu statycznej wody. Dla porównania najwyższe fale na otwartym oceanie na Ziemi to kilkadziesiąt metrów (30..40), kiedy jest głęboki na ok 4 km. To ledwie 1%. Dla Boskiego oceanu poznania Dynamiczną Świadomością ta wysokość fal by była 1km! Boski Ocean ma fale gigantyczne w porównaniu z tym co potrafi ocean na Ziemi. Boski ocean o poziomie 4km pozna sie do wysokości 5km. To już coś ;)
Wracając na grunt Czystej Świadomości jako Boga Absolutu, Bóg ¼ swej mocy angażuje w dynamiczne stwarzanie. Statyczna Świadomość to Ostateczna Prawda, a Dynamiczna Świadomość to Boska Miłość. Prawda i Miłość czynią taniec fal stworzenia, ale gdzie są wyżyny szczęścia poznania, tam i zaraz są niziny równie wielkiego cierpienia. Ta zmienność, ten dynamizm miłości znany jest każdemu kto kochał. Oczywiście nawet w dole fali 1km wciąż jest 3km wody poniżej. Czyli mając duchową wiedzę można nawet w dole fali „smutku” być i tak szczęśliwym i spełnionym. Ale to tylko dla tych co znają prawdziwą jogę medytacji i zmysłów jaki i umysłu transcendencji.
Tak więc Bóg poznaje Siebie nie tylko w statycznym samadhi wizji Odwiecznej Prawdy. To Bogu za mało. Poznaje się też znacznie bardziej w dynamicznym tańcu miłości Siwa-Siakti, Mistrza-ucznia, Boga-wielbiciela itd. Oznacza to, że Siakti może pokazać Siwie rzeczy, których On statycznością nie sięga; miłości słodycz, której nie ogarnia. Chociaż Siakti bez Siwy nie istnieje (jak fala bez oceanu jest niemożliwa). Siakti z Siwy powstaje, jak fala powstaje z wody oceanu. Podobnie Miłość funkcjonuje wyłącznie z Prawdy powstając, jest Prawdą w działaniu. Tylko wtedy uczucie Prawdziwą Miłością nazwać można kiedy z Prawdy powstaje.
Na koniec jeszcze jedno porównanie już samych fal. Materia, duch i boska miłość, oraz głębia oceanu odwiecznego trwania. Jakie są wielkości wzajemne by pokazać jaki aspekt stworzenia ma dla Boga znaczenie a jaki jest drugo-, lub trzeciorzędny. Posłużę się tu porównaniem od Awatara, Bhagawana Sathya Sai Baby. Jeśli boska miłość (czidakasza) to ¼ głębi i porównamy to do 1km fali na 4km oceanu, to światy duchowe (czittakasza) są jak milimetrowa piana na tych falach. Kosmosy materialne (bhutakasza), tak bezgraniczne dla naszych teleskopów są ledwie atomami w tej pianie duchowych stworzeń. Stąd światy duchowe i materialne to tylko preteksty do działania gigantycznego wymiaru światów miłości. Wyłącznie Miłość w naszych sercach pełni prawdziwą rolę poznania ponad siebie samego w boskim przedstawieniu. Reszta (bhutakasza i czittakasza) to rekwizyty i statyści tegoż przedstawienia.
Swami P. SaiSiwa
