Etapy Dharmy - życiowej drogi

Dharma Sutra

Czyli Etapy Dharmy - życiowej drogi

Swami P. SaiSiwa

Dharma

Dharma to prawość w życiu. Moralne i prawe postępowanie, które uwzględnia również obowiązki społeczne i religijne jest podstawą duchowego wzrostu. Dharma określa cały tryb postępowania na każdy z etapów życia, roli życiowej i zawodu. To zapobiega upadkowi społeczeństwa, ale czy to wystarczy do rozwoju? Samo wykonywanie obowiązków i regulacja stosunków społecznych nie wystarcza. Takie regulacje obejmują również ateistów, którzy nie raz słyszałem, stwierdzają że przecież dla postępowania moralnego nie potrzebują Boga. Tak jakby wiara w Boga maiła tylko temu służyć.

Swadharma

Jest bardzo wiele szczegółowych dharm i kilka stopni Wielkiej Dharmy o czym poniżej. Całość rozwoju ludzkiego jest regulowana Odwieczną Dharmą (Sanatana Dharma). Jaką więc dharmą żyć? Wszystko zależy od etapu rozwoju człowieka. Każdy wzrasta z życia na życie. Wzrost jest efektywny, kiedy nie chodzi się na „wagary”. To jest zgodność własnego etapu rozwoju z dharmą, którą się faktycznie podąża. Nazywa się to swadharma. To zgodność własnego etapu rozwoju i wybranej drogi życiowej z wolą Boga.

Adharma

Przeciwieństwem dharmy jest adharma, czyli nieprawość, nieprzestrzeganie żadnych norm w imię wolności ego. To przeciwny kierunek do prawdziwej wolności. Kierunek łatwy, powabny, ale katastrofalny na dłuższą metę. Widząc to szczególnie w dzisiejszych czasach Kali Jugi – epoki hipokryzji i zakłamania. Całe zło rządzących nami demonów pochodzi z adharmy a nie z jakiejś nieuwagi dobrych, czy innych błędów politycznych albo ekonomicznych, albo splotu niekorzystnych okoliczności. Karma wszystkim kieruje i Kali Juga to efekt karmiczny adharmy każdego z ludzi oraz całych społeczeństw.

Mahadharma

Mówi się, że Budda nauczał Dharmy, pisane często wielką literą, jako te szczególne wyzwalające nauki Buddy. W istocie to była Mahadharma, co znaczy Wielka Dharma. Wielka Dharma zaczyna się od momentu porzucenia świata dla zdobycia Oświecenia. W istocie Oświecenia nie ma nic wspólnego ze światem i poprzez jedynie to „nic wspólnego” tajemniczo oddziałuje na świat. Mahadharma jest wzniosła i święta. Nie tylko Budda jej nauczał, ale każdy Awatar, Oświecony i starożytna pisma wedyjskie. Kiedy czynisz to wielkie poświęcenie porzucenia świata i wszelkich jego obowiązków dla zdobywania wiedzy o Bogu to idziesz wzniosłą, niezwykłą, tajemniczą, trudną, ale i piękną i pełną światła drogą Mahadharmy.

Mahadharma to najwyższy obowiązek człowieka, to obowiązek urzeczywistnienia Boga. W tym jest sens i cel życia. Taki człowiek nazywa się sanjasinem lub atma-sanjasinem, kiedy nie porzuca rodziny i obowiązków wykonywanych do tej pory, ale wykonuje je bez nawet śladu przywiązań do nich i ich rezultatów. Atma-sanjasin nie odchodzi do lasu ale pomimo że rękoma pracuje w świecie to jego głowa znajduje się w chłodnym lasie wolna od trosk świata.

Wielu porzuca obowiązki światowe idąc za powołaniem i studiuje literaturę duchową, odwiedza aszramy i inne miejsca święte, spotyka Mistrzów... a jednak nie osiąga Oświecenia. Jest tak, ponieważ nawet na drodze Mahadharmy dojrzewa się powoli. Ale lepiej zbierać nieliczne klejnoty niż powszechnie występujące szare kamienie. Jak pięknie rozwinięci ludzie są na tej drodze, jak głębokie wartości oni przejawiają. Zaprawdę, atrakcje doczesności życia traktują nie lepiej niż majaki senne, czy zeschłe liście. Dla człowieka Mahadharmy wszystko co czyni musi mieć świętą wartość, czystość i głębokie znaczenie.

Och, dlaczego moje słowa idą w próżnię!
Jakże trudno znaleźć mądrą osobę
Co sens prawdziwy i cel życia odnalazła,
A jeszcze trudniej, która to z wiarą realizuje!

Premadharma

Kto więc osiąga Oświecenie? Jest taki szczególny etap Mahadharmy, najwyższy, Premadharma. To ślepota na świat, to niezważanie na siebie, to łzy aż do bólu za spotkaniem Boga i swojego Mistrza, który nieskończenie inspiruje i zagrzewa do boju, to obrzydzenie zmysłowością i umysłu radościami... Kto nie umie porzucić nawet siebie na tej drodze nie osiągnie sukcesu. Premadharma. Na tym etapie kto przeczyta po raz pierwszy Sutrę Serca płacze bez zrozumienia dlaczego tak się dzieje... Kto przeczyta Sutrę Diamentową wpada w niekontrolowaną ekstazę i samadhi... Kto spotka książki Śri Vasanthy Sai, nie będzie w stanie przeczytać nawet jednej strony bez szlochu. Kto spotka pisma Sai Baby wyjdzie poza zmysły w świat czystego światła w każdym Jego zdaniu, tęskniąc za następnym i następnym. Taka jest droga Premadharmy! Na prawdę tak się dzieje! Tacy ludzie są jak dojrzałe soczyste i słodkie owoce, które już jedynie czekają na boską rękę ogrodnika. To szaleństwo i najwyższe umiłowanie Prawdy przynosi owoc. Premadharmą jest świadomie żyć dla podsycania tego Ognia porzucając wszelkie inne wpływy, nie dając się im „dotknąć”. Wszystkie myśli, poglądy, ale i wszystkie emocje i uczucia idą tylko w jednym, jedynym, jedynie możliwym kierunku → Prawdy! Odwiecznej, jedynej, niezmiennej, promieniującej. Rozpoznawana Ona jest tylko Premą. Premą? Co to jest Prema? To miłość dla Prawdy. To umiłowanie Prawdy. To ukochanie Prawdy. To szaleństwo za Prawdą. To pełne poświęcenie dla Prawdy. To czystość dla Prawdy. To nie zwracanie uwagi na nic innego niż Prawda. To cała energia życiowa dla Prawdy. To każdy oddech dla Prawdy... Bowiem Prawda nie daje siebie tym, którzy nie są wstanie znieść Jej blasku.

Nirgunadharma.

Oświecenie tak wytęsknione od tejże tęsknoty uwalnia całkowicie stając się czymś tak naturalnym. Wszystkie święte myśli i uczucia Premy się wtopiły w Chwałę Prawdy. Jakiż to niezwykły stan, pełen mocy, promienności, wolności i nieuwarunkowania. W tym nieuwarunkowaniu wszystko traci swoją formę i jest przekroczone, Dharma również. Nirgunadhrama to Dharma bezforemna, bez słów, bez obowiązku ani relacji do niczego a jednak jej świętość wciąż promienieje. Ta promienność jest teraz częścią Chwały Prawdy. Jest a nie ogranicza i nie reguluje niczego. To podstawowe światło, tchnienie każdej konkretnej dharmy. To stąd wszystkie dharmy biorą swój początek i stąd przepełniają się duchem świętości. To powód dla którego, ktoś, kto podważa dharmę nie jest wstanie pojąć Prawdy.

Bodhidharma

Bodhidharma to ukazanie tego czego nie da się ukazać, Nirgunadharmy. To manifestowanie swego nieuwarunkowania. Bez dharmy jest to niemożliwe. Tak właśnie osoba wolna od wszelkich dharm może ukazać swoją wolność i tym przynosić pożytek całemu światu. Tylko poprzez ścisłe trzymanie się dharmy! Wolność w obowiązku. Oto dlaczego nauka Buddy nazywa się Dharmą a nie dżnianą, czyli wiedzą duchową. Bodhidharma znaczy Dharma Oświeconego. Wiedzą nie da się ukazać Oświecenia ale tylko Dharmą. Tylko Oświecony to wie i Budda to doskonale wiedział. Przyjacielem Prawdy jest odbicie Prawdy w umyśle i to jest Dharma. Małżonką Prawdy jest Prema, która jest odbiciem Prawdy w sercu. Pradżniana, najwyższa wiedza to odbicie Prawdy w intelekcie, to brat Prawdy. To są absolutne i najwyższe relacje. Relacje Boskie, do takich tylko aspiruj a porzuć wszelkie inne, albo przynajmniej traktuj je beznamiętnie i bez przywiązań. Tylko jedna jedyna relacja jest ważna, relacja do Prawdy. Ta relacja to Prema.

Swami P. SaiSiwa